Montezuma

We worden vroeg wakker in een bloedhete kamer. Als we gaan ontbijten blijkt dat we 2 uitdagingen hebben: we zijn ingeparkeerd door een andere auto en we hebben een platte band. Eerst maar ontbijten. Aan de ober leggen we in ons beste spaans uit dat we ingeparkeerd zijn. Na wat rondvragen vindt hij de eigenaar, die zijn auto verplaatst. Ook legt de ober uit waar een tankstation is. Dus rijden we daar langzaam naartoe. Twee jonge dames werken daar en we beginnen maar met lucht. We voelen geen lucht langs de band, maar zeker weten doen we het niet. Ook het meisje van de pomp weet het niet zeker. We gokken het er maar op. Dus halen we onze tassen op bij het hotel en gaan we naar Refugio Nacional de Vida Silvestre Curu, een rustig natuurgebied. We parkeren bij het strand en beginnen eerst met een hike. Hier is de natuur anders dan zuidelijker; er zijn mangroves en het is doorgaans droger. Wel staan er weer palmbomen langs het strand. Tijdens de hike zien we weer een iguana, en die gekke beesten, waarvan we niet weten wat het zijn (ze zijn ook niet goed op de foto te krijgen). Verder zien we brulapen en later horen we ze ook brullen, een enorm hard en diep keelgeluid. Zoals standaard na een hike hier, gaan we naar het strand en zitten we in de schaduw. Verderop een handvol andere mensen, verder niemand. Heerlijk.

De autoband lijkt het goed te houden, dus rijden we verder naar Montezuma. Het laatste stuk gaat over een stoffige dirt road, waarna een klein hippie-achtig plaatsje verschijnt. Het is hier behoorlijk druk, verschillende hotels zitten vol, maar we vinden nog een kamer. Tijd voor een late lunch met salade, keuze genoeg uit de verschillende restaurants van dit toeristische plaatsje. Daarna zoeken we weer het strand op om lekker te lezen. 's Avonds eten we op een overdekt terras met uitzicht op zee. En kom, we nemen het ervan, dus koffie met wat lekkers ergens anders. Nu op het gemeenschappelijke balkon van ons hotel wat lezen en internetten. Pura Vida, zoals ze hier zeggen!