We zijn weer vroeg op en ontbijten op de kamer, met brood en kaas, gisteren bij een winkeltje gehaald. Wel kun je bij de receptie koffie halen. Als we weggaan is de achterband weer wat zachter, maar niet zo zacht als gisteren. De eigenaar van het hotel staat buiten en heeft wel een pomp, model fietspomp, dus wordt er lucht bijgepompt. De band is nu knalhard. Ook zegt de eigenaar dat we de bagage beter bij hem kunnen stallen, omdat de parkeerplaats van Parque Nacional Cabo Blanco erg stil is. Dat doen we dus, waarna we op de onverharde weg naar het park gaan. De kaartjes voor toeristen a $10 zijn uitverkocht, dus mogen we er voor de Tico prijs (ca. Euro 2,50) in. Het park is een heuvelachtig gebied door een bos, 2 uur heen naar een prachtig strand en ruim 1,5 uur terug. We horen weer veel brulapen en zien ze ook. Verder kapucijnaapjes, coatis (soort wasberen), een hert en een agouti, het beest waarvan we eerder niet wisten wat het was. Blijkt een soort grote cavia te zijn. Het is behoorlijk zweten, want de paden klimmen en dalen soms behoorlijk stijl. Als eerste zijn we bij het strand, waarna al snel andere mensen volgen. Op de terugweg vragen veel tegenliggers of we apen gezien hebben. Wij wel dus of we vertrekken op het juiste tijdstip (zo vroeg zijn ze nog actief) of we zijn goede apenspotters. Of allebei natuurlijk.
Terug in Montezuma halen we onze bagage op en lunchen we. Via de 4WD weg rijden we naar Mal Pais, aan de andere kant van de punt van het eiland. Leuke weg, 2x door een watertje. Mal Pais blijkt te bestaan uit een lang stoffig pad. Mensen rijden op quads en fietsen met een zakdoek voor hun neus en mond en een skibril op. Het valt niet mee om een hotel te vinden, want het is hier druk. Uiteindelijk hebben we de bovenste verdieping van een huisje. We nemen weer een frisse duik in het zwembad en lezen/slapen in een hangmat, moe van onze intensieve hike van vanmorgen. Daarna rijden we naar het centrum. We zien de sunset, die hier razendsnel gaat en eten pizza bij zeezicht. Terug in onze kamer zappen we wat; ze zijn hier ingesteld op amerikanen, dus hebben we veel zenders. We slapen vroeg maar worden rond half 11 wakker door een aardschok. Geen beving, maar een korte schok, de ramen rammelen in de sponning. Bijzonder, maar niet eng.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten