Hotel Aeropuerto San Jose

Na het ontbijt rijden we weg vanuit El Castillo. We hebben een aardige rit voor de boeg, naar San Jose. Na een uur zijn we op de hoofdweg en ligt er asfalt. Maar het gaat door de bergen, dus niet hard. Regelmatig zitten we achter een bus of vrachtwagen en die kruipen omhoog. Een enorme sprinkhaan reist een stuk met ons mee op de voorruit. Na 3,5 uur rijden zijn we er. We halen snel nog wat te drinken bij Wallmart en checken in bij het airport hotel, waar we ook de eerste nacht sliepen. Super efficiënt zijn ze hier; direct een wake up call en vervoer naar het vliegveld geregeld. Op de kamer kijken we wat TV terwijl we wachten tot de verhuurmaatschappij de auto komt halen. Daarna nemen we een taxi naar Zoo Ave, een dierentuin. Leuk opgezet, veel groen. Even de dieren bekijken die we niet in het wild gespot hebben. De taxi chauffeur terug naar het hotel wil wel kletsen, dus met ons beste spaans maken we er wat van. Onze namen kan ie niet uitspreken. Hij heeft 10 kinderen van 3 vrouwen. Bij het hotel nemen we nog een duik in het zwembad en lezen wat. 's Avonds eten we in het hotel en we zijn zeer verbaasd dat dit het meest chique en uitgebreide diner van 3 weken Costa Rica is. En dat voor het airport hotel! Nog even onze laatste colones stukslaan. Nu beetje zappen en heel vroeg slapen. De wekker gaat om 4.30 uur.

El Castillo: Cerro Chato

We gaan vandaag de langste hike van deze reis doen, naar Cerro Chato, een slapende vulkaan, vlak naast vulkaan Arenal. We ontbijten vroeg en kopen nog wat te eten voor onderweg in het winkeltje van het dorp. He is een uitzonderlijk heldere dag; de top van de vulkaan is te zien en dat is bijzonder. De ober bij het ontbijt maakt er zelfs een foto van. De trail ligt op het terrein van de Arenal Observatory, van oorsprong een onderkomen voor vulkaan onderzoekers, nu een luxe hotel. We betalen toegang, parkeren en gaan op pad. Het eerste stuk is vlak, over een weg, maar al snel is het klimmen geblazen door het bos tegen de steile vulkaan. Grote stappen, de ondergrond is blubberig en je moet steeds kiezen hoe je je voeten neerzet. Er staat 3 uur voor om boven te komen, maar we zijn er al met 1,5 uur. Boven kijken we uit op het blauw-groene meer in de krater. We lopen op en nog modderiger pad, waarin je schoenen wegzakken, op de brede rand van de vulkaan. Aan de andere kant is er een prachtig uitzicht op de Arenal vulkaan, de echte grote jongen, die het landschap domineert. Boven kletsen we wat met Australiërs die 6 maanden op reis zijn. Ja, dan zijn we natuurlijk jaloers. We nemen het pad naar het meer. Daar is een pad weer omhoog, eerst langs het meer. Dachten we dat we al flink geklommen hadden, mooi niet. Hier is het pad bijna vertikaal. Je moet je vasthouden aan wortels van bomen, stenen of gewoon aan de klei. Als we aan de rand zijn geven we mensen  die net op de rand staan advies over de route. De weg naar beneden is een peulenschil na het eerdere klimwerk; onze handen zijn nu toch al vies. Na bijna 5 uur zitten we aan een late lunch in het luxe hotel met geweldig uitzicht. Geweldig leuke hike.

Inmiddels zijn we stuk, dus rijden we terug naar ons dorp, kopen we nog wat te drinken en liggen we in het gras te lezen, totdat er een buitje valt, want inmiddels is het bewolkt. 's Avonds eten we snel iets in het hotel. Morgen staan we weer vroeg op en rijden we richting San Jose om de huurauto in te leveren.

El Castillo

Vandaag rijden we om meer van Arenal, een groot stuwmeer. Eerst rijden we het Monteverde gebied uit, 40 km hobbelen op de onverharde weg, dan ben je al een uur onderweg. Prachtige vergezichten, omdat we afdalen vanuit de bergen. Daarna op de verharde weg verder rond het meer. Onderweg drinken we koffie en het valt op hoeveel reclame gemaakt wordt langs de weg. Voor van alles (hotels, koffie, land te koop), vaak al kilometers voor de geadverteerde plaats. Het is een mooie route, langs een blauw meer. In de verte is de vulkaan opeens zichtbaar, met de top in de wolken. Tot 2 jaar geleden was deze actief, vandaar waarschijnlijk het grote aantal hotels. Inmiddels lijkt het niet meer zo druk en staat er veel te koop. Omdat we inmiddels bijna 3 uur onderweg zijn, besluiten we te lunchen in La Fortuna, dichtbij de vulkaan. We hebben via internet een hotel geboekt in een kleiner plaatsje, onderaan het meer. Hemelsbreed zitten we niet zo ver van Santa Elena, waar vandaan we vanmorgen vertrokken. Je moet alleen helemaal om het meer rijden om hier te komen.

Bij het inchecken blijken we een klein huisje te hebben, met uitzicht op de vulkaan vanuit bed. In het plaatselijke winkeltje kopen we wat te drinken en water voor morgen. Daarna gaan we in het gras bij ons huisje liggen lezen en staren naar de vulkaan. Het waait hard op grote hoogte, de wolken jagen door de lucht, waardoor de vulkaan er telkens anders uitziet. Ook zitten we eerste rij voor de roofvogels die langs komen scheren. 's Avonds eten we in het restaurant van het hotel, waar live muziek is; een meneer met panfluit en gitaar een drumcomputertje. Aandoenlijk. Nu internetten en een muziekje aan. Morgen vroeg de wekker voor een lange hike, om de vulkaan van dichtbij te bekijken.

Santa Elena; cloud forest

We hoeven niet absurd vroeg op, want ons hotel is vlakbij Santa Elena Cloud Forest Reserve. We doen een hike door het groene bos. Doordat dit een cloud forest is, zien we overal mos. Bomen zijn begroeid met diverse andere planten. We lopen ruim 2 uur en komen vrijwel niemand tegen. Daarna gaan we naar het Selvatura Park, een van de commerciele parken met activiteiten. We doen eerst een rondleiding door de vlindertuin; een grote loods waar we diverse vlinders zien en toevallig live een ontpopping zien. Interessant en de gids weet er veel van. Na de lunch lopen we een route met 8 hanging bridges, lange bruggen (soms wel 150 meter) die over de groene vallei gespannen zijn. Zo kunnen we de over de boomtoppen kijken. Mooi, al dat groen. Ook bekijken we de kolibri-tuin. Er hangen voederbakjes en de kleine vogeltjes fladderen driftig. Je kunt er heel dichtbij staan. Nu weten we ook waarom ze hummingbirds heten in het engels; ze maken met hun vleugels een brommend geluid. Erg leuk.
Nou, dan pakken we ook nog maar het reptielenhuis mee. We krijgen een prive toertje. Onderweg naar het gebouw laat de gids ons een tarantula zien, die in een holletje onder een boom zit. Met een stokje trilt hij wat, zodat de spin denkt dat er een prooi zit en uit zijn hol komt. Cool zeg, en niet gevaarlijk voor mensen. We krijgen daarna uitleg over slangen, hagedissen en kikkers en zien ook het bekende groene kikkertje (dat er overdag vrij saai uitziet, omdat ie slaapt). Erg leuk park. Terug bij het hotel lezen we in de zon en drinken we een wijntje. Af en toe miezert het een beetje, we zitten immers in de clouds, maar hadden vandaag een heldere dag. 's Avonds eten we in het stadje. Morgen gaan we weer een behoorlijk stuk rijden, op naar de vulkaan Arenal.